ما و سینامون

  گفتاری کوتاه از حاج آقا مجتبی تهرانی ایشون فرمودند من همیشه قبل از اینکه از خداوند طلب مغفرت کنم ,میگویم خدایا من امشب از تمام کسانیکه گردنشون حقی دارم ,غیبت من رو کردن,مالی از من خوردن,آزاری رسوندن و....از همه اونها گذشتم ,قلبا هم گذشتم و هیچ شکایتی ندارم. خدایا اگر تو امشب من رو نبخشی واز سر تمام تقصیراتم نگذری  من از تو بخشنده ترم و چنین چیزی غیر ممکنه  پس حتما تو من رو بخشیدی... پس حتما تو من رو بخشیدی... پس حتما تو من رو بخشیدی ... جمله ای که وقتی رسیدم بهش و خوندم و چندین بار با خودم تکرار کردم  پر از انرژی شدم !     این شبها ,شبهای عزیزیه  دوستان التماس دعا  ...

  -به خاطر گرمای شدید صبح به سینا اجازه ندادم بره بیرون از خونه !! خودم مشغول مرتب کردن خونه شدمو و سینا هم رفت سراغ ماشیناش,بعد چند دقیقه رفتم اتاقش یه هو با چشم گریون گفت: منو عصبانی کردی!گریمو دادی بیرون!!   - بهش میگم میدونستی عشق منی میگه آره ...میگم خب پس من چی؟؟میگه: شما عزیز منی...شما جون منی  (مامانی فدات پسر مهربونم )   - صبح طبق معمول همیشه زودتر از من پاشده,ولی غیر معمولتر از همیشه منو بیدار نکرده و کنارم دراز کشیده وقتی پاشدم گفت: صبح بخیر,وقتی  خواب بودی من این قد نازت دادم.  (این قدر محکم بوسش کردم که دیگه لپاش سرخ شد)   -خیلی وقتا یه هویی با لبخند میاد پیشمونو دس...

وقتی سینا دنیا اومد زهرا تقریبا 7ماهش بود ,وجود پدرمادرش تو یه شهر غریب واسه من یه نعمت بزرگ بود ...تجربه مادرانه و پدرانه مامان باباش به هر حال از تجربه منو همسرم بیشتر بود و خیلی وقتا راهنمای ما بودن,به واسطه بحثهای بچه ایمون شدیم دوستهای خوب! تا اینکه ما اومدیم اصفهان و اونا رفتن بناب!!  ........و تازگیا دوماهی میشه واسه چند ماه اوناهم ساکن اصفهان شدن و ...سینا دوباره اولین دوستشو دید! کوچولوتر که بودن موقع بازیشون حتما حتما یکیشون گریه میکرد !!...ولی الانا با هم شادن وقتی به سینا میگم میخوایم با زهرا و مامان باباش بریم بیرون از ته دل ذوق میکنه و خوشحال میشه ,دقیقا مثل وقتیکه غیرمنتظره از فریزر بی بستنیمون بستنی ...

  تو ساختمونی که هستیم وفور بچس ماشاالله جدا از سرو صدایی که دارن وجودشون یک مزیت بزرگ برای ماست که یه فرزند داریم که تنهاست و نیاز به همبازیی داره غیر از پدر و مادرش ... بالکن خونمون...جلو در خونه ها...بعد از ظهرها پارک نزدیک خونه...گهگاهی اتاق هر کدوم از بچه ها محل بازیشونه (محمد طاها و سینایی تو بالکن خونه,سینا اوایلی که اومده بودیم اینجا از محمد طاها خیلی میترسید ولی الانا محمد طاها شده دوست صمیمیش)   بالاییا:ماهان و محمد طاها    پایینیا:علی و سینا تنها جاییکه تقریبا از دستشون در امان مونده بود همینجا بود(همین وسط)!!به هیچی رحم نکرده بودن حتی به بالشها و پتوها و...!! و این هم پیروزم...